Een uur van te voren: waar is mijn chip, mijn startnummer, mijn hardloophorloge ? Gelukkig, alles gevonden. In de auto naar Climax en parkeren op het enorme grasveld naar een plekje aangewezen door één van de vele vrijwilligers. Op weg naar de start kom ik al een paar lopers uit de loopgroep tegen die de 5 kilometer achter de rug hadden. Ze hadden heerlijk gelopen, het weer was perfect en de route was zeer goed begaanbaar.
Rond Hoekelum doe ik een warming up en ren een paar honderd meter heen en weer. In de rij voor de start heerst een ontspannen sfeer. Iedereen kent wel iemand en er wordt wat gepraat, gelachen en de Horaloop van vorig jaar werd nog even doorgenomen. Bij het startlint zal de spanning wel wat beter voelbaar zijn. Nog 5 minuten, nog 3 minuten en dan aftellen naar het startschot voor de 10 kilometer. Je weet dat 'ie komt, maar het is toch altijd weer schrikken. Al lopend over de matten, drukt bijna iedereen op het horloge of op de mobiel om de registratie te starten. Dan, na een paar honderd meter, stopt het gepraat en wordt het stil. Een heel aparte gewaarwording, die stilte. Na het stukje bos, de Horalaan omhoog. Best een pittig klimmetje. Dan schuin linksaf naar de Dr. Hartogsweg. Je kan kiezen tussen het fietspad en het zandpad.
Dan staan daar de dames van de drankpost. Het blijft lastig om, zonder snelheid te verliezen, een slok water binnen te krijgen. Een deel ging in mijn linkeroog en een ander deel ging rechts mijn shirt in, maar toch wat kunnen drinken. Voorbij het maisveld, rechts af (bij het ijscoboertje, die er nooit staat) hollen naar het pannenkoekenhuis.
Dan heb je er 5 achter de rug. Voor iedereen wordt de 10 kilometer anders ervaren, maar op dit punt zou ik wel even willen wandelen, maar ik loop toch gewoon door. De Dikkenbergweg omhoog is even afzien. Enkele lopers haken af en wandelen rustig naar boven. Dan wordt het parcours vlak, of daalt zelfs een gedeelte en kan ik de lagere snelheid van het klimmen weer wat goed maken. Dan passeren we het witte hek, knallen naar beneden naar het tunneltje en gaan links af naar de "Allee".
Een blik op het horloge, die aangeeft dat de tijd van vorig jaar wel eens niet verbroken gaat worden. Dat is niet persé nodig, maar leuk zou het wel zijn. Nog een kilometer, daar heb ik 5 en een halve minuut voor nodig ... denk, denk, reken, reken ... laat maar zitten, nu vol naar de finish. Ik hoor de familie en de buurvrouw al roepen: "Kom op !". De mat over, knopje op het horloge indrukken en ... 25 seconden sneller dan vorig jaar ... joepie.
Frank Bakker