Van zaterdag 18 april tot en met zaterdag 25 april is er tijdens de Nationale Sportweek de actie: “Ik neem je mee!”. Een aantal ex-runners van de groep van Ad Lamkamp vatte het idee op om in het kader van "Ik neem je mee!" op maandagavond weer een keertje samen met hun oude loopmaatjes het Hoekelumse Bos onveilig te maken.
Martin, Carolien, Wim, Henk en Gert meldden zich om 19.00 uur tot grote verbazing van hun oude loopmaatjes voor de training. Trainer Ad Lamkamp was uiteraard op de hoogte, want voor deze gelegenheid moest het programma ietwat aangepast worden. Niet alleen voor de oud-gedienden, maar in het kader van "Ik neem je mee!" waren er meer lopers/loopsters met iemand meegekomen om kennis te maken met Climax.
Na een rondje handenschudden of andere begroetingsceremoniën ging een flinke groep op weg, in een rustig tempo rechtstreeks naar het veldje in het Hoekelumse Bos. Ik was er al bang voor. Zwaaien en zwieren, buigen en strekken. Goed om de spieren los te maken, maar minder goed voor mijn slechte knie. Daarna kon het echte werk beginnen. Rondjes, driehoekjes en achtjes waren er genoeg in het bos te vinden. Eerst rustig, dan in verhoogd tempo en vervolgens weer rustig. En dat meerdere keren. De trainer was het nog niet verleerd. Ik wel! Ook al moet ik toegeven dat ik het wel weer leuk vond.
Op de verbindingstukken konden de reünisten even lekker bijpraten. Ook de HARDlopers van weleer, de snelle mannen en vrouwen die "vroeger" altijd vooraan liepen, lijken ook tot bezinning te zijn gekomen. Het hoeft nu per se niet steeds
sneller. Prestatiedrang heeft plaatsgemaakt voor lekker relaxt hardlopen. Daar kan ik me helemaal in vinden.
Langzaam verplaatste de groep zich via allerlei parcoursjes richting de rand van het Hoekelumse Bos en maakte vervolgens de overstap naar het Horapark. Ook bekend terrein, waar je genoeg rondjes enz. kunt vinden. De sfeer was ouderwets gezellig en de tijd vloog voorbij. Na nog wat trainingsarbeid in het Hoekelumse Bos bereikten we de kaasboerderij en konden we de vermoeide spieren even oprekken. Tenslotte kwamen we rustig uitlopend bij de accommodatie van Climax. Voor de
vijf reünisten was de avond geslaagd; lekker getraind, bijgekletst met je oude maatjes en vooral veel plezier gehad.
Iedereen, ook de andere lopers die kennis kwamen maken met Climax, heeft de training overleefd. Martin had door problemen met zijn gezondheid het bos al driekwart jaar niet gezien en heeft met een big smile kilometers afge(s)jogd. In Wim zat na afloop nog meer leven dan bij de gemiddelde klant van zijn werkgever Jarden. Carolien is weer helemaal bijgepraat. Met Henk ging het goed (zei hij), maar later bij de bestuursvergadering schijnt hij wel heel erg mak te zijn geweest.
En ik: ik zat na het douchen al met stijve, pijnlijke spieren op de bank. Ik moest meteen denken aan een wijsheid die ik anderen met trainingspierpijn altijd voorhou: je mag blij zijn dat je de spieren voelt, want als je ze niet voelt is het veel beroerder. Het gaat vanzelf weer over.
Deze reünie smaakte naar meer. De komende dagen moet ik er eens over nadenken of ik weer bij de groep ga lopen, want het is zondermeer goed bevallen. En daarmee is de actie "Ik neem je mee" van de Nationale Sportweek al een heel klein beetje
een succes!
Gert Beuving