Vrijdag 23 oktober was het weer zo ver, het trainingsweekend voor junioren AB en senioren. Na een uur rijden stonden we dan met z’n allen vol goede moed voor een gebouw midden in een donker bos op de Veluwe. We liepen naar binnen en zochten allemaal een kamer.
Natuurlijk was alles te mooi om waar te zijn want toen iedereen languit op de bank lag mochten we ons gaan omkleden. Yoga stond op het programma. Davey keek Leon aan alsof hij een grapje maakte. Maar goed, alle matjes op de grond en daar stonden we dan. We keken allemaal vol spanning naar het beeldscherm waar een meisje ons liet zien hoe we ons been in onze nek konden leggen met onze armen omhoog. Na vijf minuten lag iedereen plat op de grond terwijl Davey zich natuurlijk vijl loos in een split manoeuvreerde. Maar daarna, Leon trok de koelkast open waarvan drie van de zes schappen gevuld waren met bier, en iedereen was in een klap de yoga vergeten. Typisch. Bart haalde zijn gitaar tevoorschijn en ineens veranderde de kamer in een soort karaoke bar, waar alleen Rik en Davey keihard Jan Smit aan het blèren waren. Jelle wilde een kampvuur maken met een blok magnesium: ‘Heeft iemand een tampon, dan kan ik het vuur aan maken!’. Een kwartier en zeven tampons later was het vuur nog steeds niet aan. Jelle hield te moet erin en schraapte met zijn mesje over het magnesium. En er was vuur.
De volgende ochtend was het tijd voor een rondje door het bos. Met een voetbal natuurlijk. Waar Femke en ik niet zo goed mee overweg konden. Pauze, Hilde en ik keken toe hoe Roggier en Davey een hele kom muesli naar binnen werkten terwijl wij twee zielig boterhammetjes probeerden op te eten. Daarna stond er een potje monopoly op ons te wachten. Elke straat had een eigen opdracht die we moesten uitvoeren, het team wat als eerste twee rondjes heeft gedaan wint. Ons rode pionnetje huppelde vrolijk over het bord en na acht keer vier gooien kwamen we dan eindelijk aan bij Kalverstraat. Op het papiertje stond: ‘Met de picknicktafel een rondje om het volleybalnet. Iemand moet op de picknicktafel zitten’. Het team keek vol vertrouwen mij aan. Dus daar zat ik dan, boven op de picknicktafel die werd getild door vier mannen waardoor ik me bijna schuldig ging voelen over de zak chips van de avond ervoor. Na 80 burpees, vier rondjes om de boom, een rondje op Jelle’s rug en zes keer heen en weer rennen, hadden we twee rondjes over het bord gedaan. Ook deze avond eindigde in een gezelligheid waarbij Davey een quiz had samengesteld. Terwijl Hilde nog op de naam van de Eiffeltoren probeerde te komen zong Rik alle Songfestival hits mee. Gelukkig hebben we geen muziek gehoord van Ferry want Rik vond het zoals hij zelf zei: ‘Een hoop klote geluiden’. Sorry Ferry.
Vroeg hoorden we weer de vogeltjes fluiten en na vijf kilometer door het bos te hebben gerend was het tijd voor ‘the workout of the day’. Met als afsluiter het gekke Sally liedje waar Tim en Rik halverwege nog steeds bezig waren met opdrukken en de rest het al had laten zitten. En alle trainingen zaten er op. We verlieten het huis wat door Paco spik en span was geveegd en het trainingsweekend kwam hiermee tot zijn eind.
Iris Timmer